Na weken van voorbereiden, crowdfunding, instructie geven en het schrijven van het verslag is de reis naar Kenia met de Vliegende Meubelmakers eindelijk afgerond. De doelen, zoals schoolmeubels maken, opzetten van een werkplaats en het opleiden van Keniaanse studenten zijn overtuigend behaald. Ik durf te stellen dat we als Nederlands team samen met Kenianen indrukwekkende resultaten hebben geboekt. Het is nu aan de Kenianen het project verder te brengen.
Hoe was het?
Hoe was het om met zes (oud)studenten op pad te gaan en een werkplaats op te zetten? Verschillende indrukken kleuren mijn gedachten bij deze vraag. Mooi en inspirerend natuurlijk, maar ook uitdagend en confronterend. Misschien is het voor iedere meubelmaker wenselijk om minimaal éénmaal in je carrière aan een project van de stichting Vliegende Meubelmakers deel te nemen. Zelf was ik dit al jarenlang van plan, maar het kwam er simpelweg niet van. Tot dit jaar toen er een project in Kenia op de agenda stond. Het leek mij een unieke kans Afrika van binnenuit te beleven. Ik ben nog nooit eerder in dit deel van de wereld geweest en dus ook daarom een perfecte gelegenheid. We hebben als Nederlandse groep van zeven mannen deel uitgemaakt van een Keniaanse community die zich inzet voor het lot van anderen. De community bestaat uit de Kiserem familie en is net als veel Kenianen sterk geworteld in een religieuze gemeenschap. Met name de vrouwen hebben een sterke geloofsbeleving. De kerk is alom aanwezig in Kenia en we merken dat het geloof een grote inspiratie is. We merken dit ook aan de docenten die lesgeven aan speciale groepen op de scholen waarmee wij samenwerken. In het huis en de werkplek is moeder Rosa eigenaar en de baas. Zij heeft haar huis opengesteld voor de activiteiten van de foundation. Veel Kenianen, zowel mannen als vrouwen, hebben verschillende baantjes, vaak meer dan twee. In de wijk Mwihoko waar wij verblijven zie je veel strakke gezichten die je onderzoekend aankijken en die opleven als je hen groet. De blijheid is veelzeggend want de omstandigheden zijn vaak primair en soms bijzonder armoedig te noemen. We zitten dan ook wel in het gebied waar mensen simpelweg weinig bezitten. Een uurloon van 100 schilling, omgerekend ongeveer 0,90 euro is hier heel gebruikelijk.
Als vliegende meubelmakers werken we gemiddeld vijftien dagen op locatie aan een project. Wij hebben uitgerekend van 19 juli tot 6 augustus te kunnen werken, om daarna nog vrije tijd te kunnen genieten en het land te zien. We bezoeken de twee scholen met klassen voor speciaal onderwijs die nieuw schoolmeubilair nodig hebben en we nemen de eisen op en bespreken aantallen. Na het maken van enkele proefmodellen worden de definitieve versies vastgesteld en kunnen deze worden gemaakt. Wij hebben voor dit project de reis uiteraard gefinancierd en gereedschappen meegenomen maar ook een bedrag opgehaald om materiaal mee te kunnen kopen. Wat opvalt bij het kopen van materialen in Kenya is dat veel wordt geïmporteerd en daardoor moeilijk te krijgen is, en een stuk duurder dan in Nederland of van slechte Chinese kwaliteit. Gewoon even naar de winkel stappen of bestellen via internet is hier een stuk complexer. Beschermingsmiddelen zoals gehoorbeschermers en veiligheidsbrillen zijn moeilijk te vinden en in het werk bijzonder belangrijk. In de lokale houthandel kunnen we voldoende aanschaffen om het werk te kunnen uitvoeren.
Gedurende ons verblijf hebben we circa dertien studenten op verschillende momenten geïnstrueerd. Zij waren allen enthousiast om te leren. Toch heeft een groep van vier studenten heel trouw deelgenomen. Zij waren liefst ieder moment van de dag in de werkplaats. Het is fijn om deze groep in de workshop te hebben gehad als een vaste kern die zorgt voor continuïteit. Zij kunnen de kennis en vaardigheden weer doorgeven. Onderwijs is samenwerken en dan is het gewenst dat je de studenten goed in het vizier hebt en dat je wederkerigheid ervaart. Na een presentatie van de resultaten en de certificering van studenten, hebben wij als team het project losgelaten. Na een 3-daagse safari zijn we kort terug in de werkplaats waar het Keniaanse team druk is met de productie. Ik zie veel van wat is geïnstrueerd terug in de wijze waarop producten worden gemaakt. Wat vooral goed is, dat de werkplaats operationeel is en dat dit zeker een enorm verschil is met het moment dat wij begonnen aan dit project. Met name het enthousiasme voor het maken is voelbaar. Het is mooi en inspirerend dit te kunnen zien.
Veel werkzaamheden tegelijk uitvoeren met een team dat je niet goed kent is een grote uitdaging. In weinig tijd moest veel worden gerealiseerd. Ook het feit dat de aanvraag vanuit de foundation al in 2018 is gedaan zorgde ervoor dat we ons verplicht voelen iets neer te zetten waarvan je hoopt dat het duurzaam is. Inmiddels terug in Amsterdam ben ik aan de eerste werkweek begonnen van het nieuwe schooljaar. Een nieuwe kans om studenten zo te inspireren dat zij het verschil kunnen maken.
Lees het gehele verslag via:
Marco Cornelisse 
Wat tof Marco, wat je allemaal doet! Erg leuk (en hoopvol) om te lezen.
Thx Marie het was bijzonder
Heel erg leuk en inspirerend Marco
Ik herkend mezelf in jou verhaal. Het is op me lijst om mee te doen met de vliegende meubelmaker, maar de ruimte is nog niet gekomen.
Je hebt me zeker geïnspireerd om de stap te nemen.
Nederlander met een Afrikaanse Root vind ik het heel erg mooi om te zien, wat HMC studeren, docenten en ex afgestudeerde allemaal aan het doen zijn voor Afrika.